رشته های دو الیافی در تهیه نخ پلاستیکی سبد بافی استفاده می شوند. در طول فرآیند ساخت، این رشتهها به هم میپیچند، بافته میشوند یا به هم پیچیده میشوند و به یکدیگر متصل میشوند.
با استفاده از حلال برای حل کردن جزئی سطوح خارجی نخ ها به طوری که آنها به یکدیگر بچسبند و با تبخیر حلال ذوب شوند، یا با حمام کردن نخ ها در یک رزین دو قسمتی که رشته ها را پس از خشک شدن در جای خود نگه می دارد، انجام می شود.
ریز نخ ها به قدری نازک هستند که حلال باعث خراب شدن آنها می شود، بنابراین آنها به طور معمول با پلی اورتان (همانطور که توسط Tecnifibre رایج شده است) به هم متصل می شوند، اگرچه گاهی اوقات از مواد دیگری نیز استفاده می شود (مانند Wilson Sensation).
از آنجایی که پیچاندن نخ ها فنریت را افزایش می دهد، سازندگان می توانند با تغییر زاویه ای که نخ ها را به هم می پیچند، انعطاف پذیری و کشسانی رشته را تغییر دهند.
زوایای بالاتر پیچهای محکمتری ایجاد میکنند، که باعث ایجاد نخ انعطافپذیرتر و الاستیکتر میشود، در حالی که زوایای پایینتر پیچشهای شلتر و رشتههای محکمتر و سفتتر ایجاد میکنند.
همانطور که ممکن است حدس بزنید، محدودیت های کمی در مورد نحوه ترکیب نخ ها وجود دارد، به طوری که رشته های مواد مختلف را می توان در یک نخ پیکربندی کرد.
سازنده همچنین می تواند اندازه های مختلف فیلامنت و میکروفیلامنت را هم در هسته و هم در روکش ها ترکیب کند.
نخ های ضخیمتر در روکشها حتی میتوانند بافت سطحی محکمتری به رشته تمام شده بدهد. یکی از محدودیت ها سرعت ساخت نخ است: برخی از ماشین ها در هر ساعت سه مجموعه 40 فوتی می سازند.
این بدان معناست که تولیدکنندگان باید چندین دستگاه از هر دستگاه خاص را داشته باشند تا با تقاضا مطابقت داشته باشند.