چوب ماده ای که اهمیت اقتصادی زیادی دارد. در سرتاسر جهان چوب روسی کیلویی یافت می‌شود و می‌توان آن را به‌عنوان یک منبع تجدیدپذیر مدیریت کرد.
برخلاف زغال‌سنگ، سنگ معدن و نفت که به تدریج تمام می‌شوند. چوب از طریق برداشت در جنگل ها، حمل و نقل، فرآوری آن در کارگاه ها و صنایع و تجارت و استفاده از آن، شغل ایجاد می کند و از توسعه اقتصادی و در برخی کشورها از معیشت اولیه حمایت می کند.
بر اساس وزن، مصرف چوب بسیار بیشتر از سایر مواد است. بیش از نیمی از تولید چوب گرد (الوار) به عنوان سوخت مصرف می شود، عمدتاً در کشورهای کمتر توسعه یافته.
تولید کاغذ و مقوا بیشترین افزایش را در میان محصولات چوبی نشان داده است. انتظار می رود این روند با نزدیک شدن مصرف سرانه در کشورهای کمتر توسعه یافته به کشورهای توسعه یافته ادامه یابد.
افزایش جمعیت جهان نیروی محرکه افزایش مصرف چوب و در نتیجه جنگل زدایی است. تهی شدن بسیاری از جنگل‌ها، به‌ویژه در مناطق استوایی، تأمین چوب کافی برای برآوردن نیاز پیش‌بینی‌شده را نامطمئن می‌سازد.
تلاش برای جلوگیری از کاهش پوشش جنگلی زمین و افزایش بهره‌وری جنگل‌های موجود، ایجاد برنامه‌های گسترده احیای جنگل‌ها و کشت گونه‌های درختی سریع رشد، بازیافت کاغذ و بهبود بهره‌برداری از چوب از طریق تحقیقات می‌تواند مشکل تامین چوب را کاهش دهد.
برداشت چوب به طور اساسی با برداشت سایر محصولات متفاوت است. رشد سالانه هر درخت منفرد را نمی توان از گیاه زنده جدا کرد.
در عوض، چوب جدید به طور جدانشدنی به رشد قبلی اضافه می شود تا زمانی که کل درخت برداشت شود، پس از یک دوره انتظار که به طور گسترده ای بسته به استفاده مورد نظر از چوب متفاوت است.
برای مثال، 2 تا 3 سال در مزارع انرژی (جایی که زیست توده به عنوان سوخت تولید می شود. تولید برق)، 6 تا 8 سال برای خمیر چوب (اکالیپت ها)، 12 تا 15 سال برای هیبریدهای صنوبر سریع رشد، 30 تا 50 سال برای کاج های سریع رشد، و 100 سال یا بیشتر در جنگل های معتدل و استوایی که چوب تولید می کنند با ابعاد بزرگ. .
